بسمه تعالی

شاهد دیگری بر دلالت حدیث غدیر بر امامت امیر المؤمنین ( علیه السلام ) :

در دو یادداشت پیش به بیان و توضیح دلالت حدیث غدیر پرداختیم. علاوه بر شواهد و قراینی که دراین حدیث ، بر امامت امیر المؤمنین علی ( علیه السلام )دلالت دارد و در یادداشت پیش به آن ها اشاره شد ؛   قرینه دیگری نیز وجود دارد که بر اثبات امامت آن حضرت دلالت می کند و آن نزول آیه / ۵ از سوره مائده است و آن آیه می فرماید : « الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینًا ... » یعنی امروز دین شما را کامل کردم وتمام نعمتم را بر شما فرو فرستادم و به داشتن دین اسلام برای شما رضایت دادم .

راویان زیادی از ابو سعید خدری از اصحاب پیامبر خدا ( ص ) نقل نموده اند که پس از خطبه آن حضرت در روز غدیر و بالا بردن دست حضرت علی ( ع ) و معرفی آن حضرت به عنوان ولی و امام و پیشوای مردم ، هنوز مردم متفرق نشده بودند که این آیه، بر پیامبر خدا (ص ) نازل شد و بنا بر نقل ابو سعید خدری ، پیامبر اکرم ( ص ) فرمودند« الله اکبر علی اکمال الدین و اتمام النعمة و رضی الرب برسالتی و الولایة لعلی ابن ابی طالب من بعدی ، ثم قال : من کنت مولاه فعلی مولاه اللهم وال من والاه و عاد من عاداه وانصر من نصره و اخذل من خذله » یعنی خدا بزرگ است با اکمال  دین او و کامل شدن نعمت و خوشنودی پروردگار با رسالتم و ولایت علی ابن ابی طالب پس از من . و سپس پیامبر فرمودند : هر کس که من مولا و پیشوای او هستم علی نیز مولا و پیشوای اوست ، خدایا دوست بدار هر کس که او را دست بدارد و ولایت او را بپذیرد و دشمن باش با هر کسی که با او دشمنی نماید و یارانش را یاری کن و دشمنانش را رسوا و نابود ساز .

این حدیث و جریان فوق و نزل آیه اکمال ، در منابع زیر که از منابع معتبر اهل سنت است نقل شده است :

در المنثور جلد۲ / ص ۲۹۵ ، تفسیر ابن کثیر ج ۲ / ص ۱۴ ، ۱۳۵ ، شواهد التنزیل ج ۱ / ص۱۵۶ ، کتاب ما نزل من القران تالیف ابی نعیم اصفهانی ، تاریخ بغداد ج ۸ / ص ۲۹۰ ، البدایة والنهایة ج۷ / ص ۳۴۹ ، مناقب خوارزمی ص ۸۰ ، و مقتل خوارزمی ص ۴۷ ، و در فرائد حموینی و تاریخ دمشق ابن عساکر نیز نقل شده است .

حدیث منزلت :

از جمله احادیثی که بر امامت حضرت علی  ( ع ) دلالت دارد ؛ حدیث منزلت است که در کتب معتبر اهل سنت از جمله صحیح بخاری نقل شده است که « ان النبی (ص ) لما خرج الی تبوک ، استخلف علیاً فی المدینة  ، و علی اهله ، فقال علی : ما کنت اوثر ان تخرج فی وجه الا و انا معک فقال :  اما ترضی ان تکون منی بمنزلة هارون منموسی ، الا انه لا نبی بعدی .

یعنی هنگامی که پیامبر خدا برای غزوه تبوک از مدینه خارج شدند علی را به جای خود در  مدینه و در بین اهل خود قرار دادند (و بنا بر نقل تاریخ ، برخی از منافقین به استهزاء آن حضرت پرداخته و گفتند پیامبر خدا ، علی را با زنان و کودکان و بیمارن در مدینه جای گذاشته و با خود او را در جهاد فرا نخوانده است. ! ) اما حضرت علی ( ع )به پیامبر حدا ( ص )  عرض کردند :  من دوست ندارم که شما برای جهاد خارج شوید مگر اینکه من هم با شما باشم . پس پیامبر اکرم فرمودند : ایا راضی نیستی که منزلت و مقام تو نزد من مانند منزلت هارون نسبت به موسی باشد مگر اینکه پس از من پیامبری نخواهد بود .این حدیث در کتب زیر نقل شده است :

صحیح مسلم ج ۴ / ص ۱۰۸ ، صحیح بخاری ج۵ / ص ۳ و ۲۴ در کتاب فضایل ، مسند احمد ج۱ / ص ۱۷۰ و ۱۷۳ و ۱۷۵ و ۱۸۵ ، مسند ابی داود ج۱ / ص ۲۹ ، صحیح ترمذی ج ۲ / ص ۳۰ ، اسد الغابة ج۴ / ص ۲۶ و ج ۵ ص ۸ ، خصایص نسائی ص ۱۵ و ۱۶ ، کنز العمال ج ۶ ص ۴۰۲ ، ذخائر العقبی ص ۱۲۰ ، مجمع الزوائد ج۹ / ص ۱۰۹ و ۱۱۰ و ۱۱۱ . وتعداد زیادی از کتب معتبر دیگر اهل سنت و شیعه این حدیث نقل شده است و همان مقام و منزلت هارون را نسبت به حضرت موسی ( علیهما السلام ) برای حضرت علی اثبات می کند مگر نبوت و پیامبری را که حضرت رسول ( ص ) آن را نفی فرموده و گفته اند که « الا انه لا نبی بعدی » واین حدیث به صورت مطلق جانشینی حضرت علی را ثابت میکند و به ایام غزوه تبوک و عدم حضور پیامبر خدا در مدینه اختصاص ندارد هر چند در خصوص این جریان صادر شده است .